Dat zijn ze nu. Composteerbare plantenpotjes, planten trays en nog veel meer. Die zijn er al lang !

Dé oplossing om van een hele berg plastic afval af te komen, zou je zo zeggen. Maar om één of andere reden worden deze milieuvriendelijke en composteerbare materialen niet of nauwelijks toegepast.

We zijn in Nederland al heel wel heel erg lang mee bezig om alle mogelijkheden te onderzoeken. Met name zetmeel en afvalproducten uit de aardappel- en zetmeelindustrie zijn de grondstof. In 2006 gaf toenmalig staatssecretaris EZ Joachim Werren al aan dat de mogelijkheden oneindig zijn:

“Op het gebied van agrobusiness konden al tijdens het INTERREG III A-programma van de EDR een aantal uitstekende projecten worden ontwikkeld. Ik wil hier dan ook melding maken van het EDR-Biotopf-project. Het gaat hier om een project waarbij biologisch afbreekbare plantpotten worden ontwikkeld en geproduceerd; en ik durf te voorspellen dat het niet alleen bij potten blijft. Alleen al de mogelijkheden die de verpakkingsindustrie biedt, zijn oneindig.”

En vorig jaar liet het ministerie van VROM nog weten kansen te zien:

“De overheid ziet hier kansen voor het Nederlandse bedrijfsleven. Die kansen liggen vooral in hoogwaardige toepassingen zoals plastic gemaakt uit aardappelschillen waarvan biologisch afbreekbare plantenpotten vervaardigd kunnen worden. ”

Tijdens verschillende bijeenkomsten over de toepassing en marketing van biologisch afbreekbare producten heb ik zelf vaak de vraag gesteld waarom die biologisch afbreekbare plantenpotjes niet massaal worden verbruikt. Het gaat om vele, vele miljarden potjes en trays, dus de milieuwinst zou enorm zijn.

“Uit aardappelschillen maakt Rodenburg Biopolymers op een milieuvriendelijke manier biologisch afbreekbaar granulaat, korreltjes dus. Niet alleen wordt er gebruik gemaakt van een hernieuwbare grondstof, die in grote hoeveelheden beschikbaar is, ook tijdens het productieproces wordt er beduidend minder gebruik gemaakt van fossiele hulpbronnen. ,,Voor de productie van Solanyl is er minder dan de helft van de energie nodig dan voor de productie van de gebruikelijke bulk plastics’, aldus Rodenburg”. Bron: De Molenaar

En dan het antwoord op de vraag: waarom worden composteerbare plantenpotjes niet op zeer grote schaal toegepast nog even beantwoorden:

“Het door Rodenburg Biopolymers geproduceerde granulaat, Solanyl, is met een kostprijs van 1,13 euro per kilogram het meest competitieve bioplastic in de wereld. Deze prijs is momenteel nog altijd hoger dan de gebruikelijke kunststoffen. Hoe groot de uiteindelijke verschillen tussen beide alternatieven zijn, is sterk afhankelijk van de ontwikkeling van de olieprijs. In tegenstelling tot bijna alle bulkplastics, is Solanyl niet afhankelijk van de olieprijzen. Een groot voordeel, zeker gezien de huidige toestand in het Midden-Oosten.

Voor bio-afbreekbare bloempotjes op basis van Solanyl komt het veelal neer op een verdubbeling van de kostprijs, mede vanwege het hogere soortelijk gewicht van het bioplastic. Op het totaalproduct, de plant, betekent dit slechts een geringe prijsstijging. ,,Wij zijn ervan overtuigd dat de consument dit prijsverschil wil betalen als hij goed is geïnformeerd”, zegt Rodenburg. ,,Het prijsverschil wordt trouwens gereduceerd als men de aparte verzameling van plastic, en de afvalstroom die daarmee gepaard gaat, in rekening brengt.”

Ook ik ben ervan overtuigd dat wij dat prijsverschil er graag voor over hebben om van al dat plastic af te zijn, bovendien is composteerbaar veel beter voor het milieu en olie wordt schaarser en duurder. Gescheiden inzameling van kunststofverpakkingen wordt in heel Nederland ingevoerd en dat lijkt mij al een hoop gedoe en gesleep. Helaas, biologisch is nog lang niet logisch !

Ben er zeker van dat de alsmaar oplopende olieprijs, die in van alles en nog wat wordt doorberekend, er voor gaat zorgen dat er meer aandacht gaat komen voor natuurlijke, hernieuwbare grondstoffen. Waar het omslagpunt ligt weet niemand exact. Al eerder schreef ik over een olieprijs van $200 per barrel !