Milieuverantwoord Bouwen op Wijkniveau: Materialengebruik en Cradle to Cradle
Geschreven op 18-5-2010 - Erik van Erne. Geplaatst in Bouwen-Klussen
Met de publicatie in 2002 van het boek ‘Cradle to Cradle: remaking the way we make things’ van Michael Braungart en William McDonough werd het begrip ‘Cradle to cradle’ (C2C) gelanceerd.
Over Cradle to cradle, zowat het hoogste ambitieniveau op het gebied van duurzame ontwikkeling, is de laatste tijd veel gezegd en geschreven. De principes zijn verrassend eenvoudig: ontwerp producten en processen zodanig dat alles als voedingsstof wordt, gebruik de zon als energiebron en respecteer diversiteit.
Ondanks de –soms terechte- kritieken is C2C inmiddels een echte hype, maar ook critici kunnen niet ontkennen dat dit nieuwe concept een ambitieuze uitdaging is voor de ontwerpers van producten en materialen. Er blijft echter een aantal belangrijke vragen onbeantwoord: welke materialen zijn C2C en welke niet? Welke instantie controleert dit? Hoe C2C concreet toepassen bij het bouwen van een huis, een wijk?
Om deze en andere vragen te beantwoorden startte de OVAM het onderzoek ‘Milieuverantwoord bouwen op wijkniveau – materialengebruik en Cradle to cradle’. Het onderzoek test acht materialen en onderzoekt de concrete toepassingen ervan in de bouw van een nieuwe wijk. Eind 2010 zijn de resultaten bekend.
