Waarom Heeft Februari Maar 28 Dagen?
Geschreven op 28-2-2018 - Erik van Erne. Geplaatst in Iets anders
Zo’n vraag die je altijd hebt gehad, maar nooit hebt gesteld. Waarom telt februari maar 28 (of soms 29) dagen?
Het heeft te maken met de stand van de zon, de winter en de ego’s van Julius Caesar en keizer Augustus.
Om de vraag te beantwoorden moeten we terug naar de schimmige begindagen van het oude Rome, zo rond 750 voor Christus. Toen zouden de Romeinen hun eerste kalender hebben bedacht. Hij telde maar tien maanden van 30 of 31 dagen. Het jaar begon met maart (genoemd naar de oorlogsgod Mars) en eindigde met december (letterlijk: tiende maand). Tussen december en maart lag simpelweg een datumloze periode. Die viel uiteraard samen met de winter, die onbelangrijk was voor het op de landbouw georiënteerde Rome. Maar het jaar had op die manier slechts 304 dagen, waardoor deze kalender uit de pas ging lopen met de seizoenen.
Om dit te corrigeren, kwam er al snel een nieuwe kalender met 355 dagen. Van de tien oude maanden kregen er zes 29 dagen en vier 31 dagen. En er werden twee nieuwe maanden toegevoegd: januari en februari, destijds respectievelijk 29 en 28 dagen lang. Die 28 dagen vormden een beetje een probleem. De Romeinen geloofden dat even getallen ongeluk brachten en beschouwden februari dan ook als een ongunstige maand. Ze gebruikten hem vooral voor het uitvoeren van allerlei godsdienstige reinigingsrituelen (februari is afgeleid van het Latijnse woord februum, oftewel ‘zuivering’).
Toen Julius Caesar in 46 voor Christus met zijn grote kalenderhervorming kwam en het jaar 365,25 dagen kreeg, handhaafde hij de korte losermaand. En dat bleef zo in de huidige gregoriaanse kalender, die vanaf de zestiende eeuw in de plaats kwam van de juliaanse kalender. Bron: Kijk
