IDFA Green Documentary Land Grabbing: Een Veelzijdige Les in Neokolonialisme
Geschreven op 22-11-2015 - Erik van Erne. Geplaatst in EEN-Armoede
Sinds landbouw als investeringsobject in de lift zit, verliezen lokale boeren wereldwijd hun grond aan buitenlandse industriële bedrijven en dat heeft verstrekkende gevolgen.
Een prachtig gefilmde reis rond de wereld langs graanvelden en tomatenkassen, investeerders en lobbyisten, voor een veelzijdige les in neokolonialisme.
Land Grabbing is een prachtig gefilmde reis langs graanvelden, tomatenkassen en suikerrietplantages, langs het EU-parlement in Brussel en een vijfsterrenhotel in Dubai, langs investeerders, lobbyisten en onteigende landgebruikers – kortom een veelzijdige les in neokolonialisme. Sinds buitenlandse bedrijven voor een habbekrats grond leasen van nationale overheden, lijden voormalige lokale landgebruikers honger, terwijl het voedsel dat ze als onderbetaalde arbeiders helpen produceren wordt geëxporteerd naar welgestelde klanten in onder andere de EU.
De film toont onder meer Deense investeerders in Roemenië, Vietnamezen in Cambodja, een Nederlander in Ethiopië en multinational Cargill in Indonesië. Filmmaker Kurt Langbein hoort investeerders vertellen over “de hemel op aarde,” om vervolgens een bezoek te brengen aan de betreffende landerijen waar hij niet alleen de exploitanten aan het woord laat, maar ook de werknemers en lokale bewoners. Zij vertellen over de keerzijde van de medaille: afgepakt land, vernielde huizen, gekapt regenwoud, intimidatie en uitbuiting.
De Duitse landbouwwetenschapper Felix zu Löwenstein schetst de onderliggende tendensen. Sinds 2000 is wereldwijd 200 miljoen hectare landbouwgrond aan investeerders verhuurd; een gebied groter dan het totale Europese landbouwareaal dat 170 miljoen hectare beslaat.
Zie ook: IDFA 2015: Het International Documentary Film Festival in Amsterdam De Selectie Green Screen Day 2015: Salero – Banking Nature – This Changes Everything – Land Grabbing – Racing Extinction
Farmland is becoming more and more valuable and scarcer. Every year we lose about 12 billion hectares of farmland through soil sealing. After the financial meltdown in 2008 the global financial capital discovered the business segment of global farmland. Through land grabbing the rich of the world want to secure access to the world’s most important resources. Consequently, instead of farmers, profit is put before soil. If we don’t stop the raids, we will destroy our livelihood.
LAND GRABBING portrays both investors and their victims. Their self-image could not be more different. They speak of healthy economics, of safeguarding food supply and of prosperity for all. The others tell about eviction, enslavement and the loss of their economic base. LAND GRABBING narrates the consequences in big pictures. Soils have been levelled on a grand scale for GPS-controlled machines, the consumption of water, chemicals and energy is enormous in the agricultural industry. For each energy unit used in industrial farming, only three energy units can be harvested, with smallholder agriculture it is seven times the amount – 23 energy units.
LAND GRABBING shows the dimensions. An area half the size of Europe has already been snapped up, farmers and indigenous peoples have had to yield. Instead of growing food for the region, the farmland is used for large-scale production for the markets of prosperous countries. LAND GRABBING tells us what this has to do with us. It is the EU programs which lead to mega plantations for green fuel and sugar production. And it is with development aid money from Austria the superrich hedge their investments.
LAND GRABBING causes a stir, gives food for thought and inspires direct action. Resistance against “land-grabbing” is getting stronger and louder.
